Inleiding
De tweede Golf, de tweede ‘tijdelijke’, of gedeeltelijke lockdown is een feit. Officieel uitgebroken op 13 oktober 2020. En dat kon, gegeven de omstandigheden, ook niet uitblijven. Het zat er dik in. Het werd voortdurend voorspeld. Ik heb na mijn laatste blog weinig meer van mij laten horen. En daar was een reden voor, ik kon het gewoon niet meer. Er gebeurde te veel, wereldwijd. En het was te indringend, te beangstigend. Sommige dingen waren nauwelijks te bevatten. We werden ‘doodgegooid’ met Corona. Er verschenen zulke onheilspellende vooruitzichten, dat ik er beroerd van werd. Dan is het alsof je lam gelegd wordt door al die ellende. De levensvreugde wordt uit je lijf en leden weggezogen. Door de angst, de onzekerheid, de aperte leugens, de adembenemende hypocrisie en de misselijk makende acties. Acties, die zich vlak voor je neus afspelen, tenminste als je ogen hebt om te zien en oren om te horen. Maar het waren vooral de negatieve vooruitzichten die me zo raakten. Daar wil ik nu wat meer over zeggen. Want daar zitten goed voorbereide plannen achter en een onzichtbare hand.